Door de doop wordt de mens ‘opnieuw geboren’ als christen en toegelaten tot de kerk en al haar overige sacramenten. Links achter in de kerk is traditioneel de plaats van de doopkapel. Vanuit het portaal werd de dopeling via een aparte deur de kapel in gedragen. De vont (van Lat. fontem = bron) beantwoordt aan de architectuur van de kerk: een betonnen kern met een bekleding van baksteen, afgedekt door een granieten blok waarin het waterbekken past. Het geheel is vierkant, maar door de inspringende  hoeken ontstaat een blok dat niet alleen aangenamer oogt, maar ook een achthoek vormt – vaak toegepast voor een doopvont - die verwijst naar de eeuwigheid.