De moederpelikaan die, zo dacht men, met haar eigen bloed haar jongen voedt wordt al in vroegchristelijke tijden beschreven als symbool voor Christus die zijn bloed heeft vergoten tot redding van de wereld. De bloedgift van de vogel berust op het feit dat de moeder-pelikaan een opvallende broedvlek op de borst vertoont. Een vroegchristelijk geschrift, Physiologus (rond het jaar 200), ligt aan de basis van dit symbool, dat veelvuldig in de kerkelijke kunst is toegepast. In de tijdens de uitstelling van het Allerheiligste gezongen hymne Adoro Te (13^de eeuw), toegeschreven aan Thomas van Aquino, wordt Jezus in de een na laatste strofe (hieronder weergegeven na de eerste) aanbeden als getrouwe pelikaan.