Hij is de stichter van de congregatie Missionarii Sacratissimi Cordis en figureert ook op de nevenramen van OLV van het Heilig Hart, de eerste van deze reeks. Achter zijn hoofd de ‘vierkante nimbus’ ten teken dat hij (nog) niet heilig is verklaard.

Zijn persoon en zijn optreden vallen niet los te zien van de tijd waarin hij leefde. De politiek werd overheerst door onduidelijkheid, er waren spanningen tussen Frankrijk en Duitsland die uitliepen op oorlog gevolgd door een burgeroorlog. De verhoudingen tussen kerk en Franse staat waren niet best en de kerk, waarvan de politieke rol tanende was, maar die van oudsher gezag uitoefende, deed haar best om volksdevoties als de Heilig Hart- en de Mariaverering te stimuleren.

Jules Chevalier ontwikkelde zich vanuit een eenvoudige afkomst tot een vasthoudende en charismatische persoonlijkheid. De Heilig Hart- en Mariaverering boden hem een basis voor de ontwikkeling van een nieuw elan tegen het heersende gevoel van malaise.

In 1873 woonde Chevalier de kroning bij van het genadebeeld in de kapel van de Ursulinen te Sittard  en hield er de feestpredicatie. Na de viering werd de bouw aangekondigd van een nieuwe bedevaartkerk, de latere basiliek van OLV van het Heilig Hart. Dit alles hield de aandacht van de mensen voor langere tijd vast en zorgde ervoor dat de devotie zich verder kon uitbreiden.

In de kerk hangt een schilderij van Jules Chevalier. Klik op deze link voor meer informatie over het schilderij.