Augustinus, van 396 tot 430 bisschop van Hippo Regius (in het huidige Tunis, N-Afrika), vertegenwoordigt in deze kerk de kerkvaders. Behalve aan zijn mijter en bisschopsstaf is hij herkenbaar door het boek dat hij in zijn linkerhand draagt, Confessiones = Belijdenissen.  

Dit boek, waarin de schrijver zijn leven, ontwikkeling  en  relatie tot God doorneemt, wordt algemeen gezien als een hoogtepunt in de wereldliteratuur..

Augustinus heeft zijn Belijdenissen gegoten in de vorm van een lang gebed. Hierdoor is het werk enig in zijn soort. In het begin (Belijdenissen  1,1) spreekt de schrijver over zijn behoefte zijn geloof te belijden:

Want gij hebt ons gemaakt naar u en rusteloos blijft ons hart tot het zijn rust vindt in u

en in Belijdenissen 9,3 spreekt Augustinus over Gods liefde en de uitwerking daarvan op zijn eigen hart:

U had mijn hart doorboord met de pijlen van uw liefde en de woorden waarmee u mijn binnenste had doorstoken, droeg ik met mij mee. Ze zetten me flink in vlam.

In de vele preken die van Augustinus bewaard zijn gebleven houdt hij het kerkvolk vaak voor dat ze moeten kijken en luisteren met de ogen en de oren van het hart. Dan zijn ze beter in staat te ‘zien’ en te ‘horen’. 

Het brandende hart wordt daarom meer dan eens afgebeeld in verband met Augustinus.